โตเกียว4

โตเกียว4  ผิดแผน

26 มีนาคม 2556   ยังอยู่ในวันที่สองของการเดินทาง

ตามแผนที่วางไว้

  • สถานีโตเกียว  เพื่อไปพระราชวังอิมพีเรียล
  • ไปเดินหาซื้อตั๋วดิสนี่ย์ที่ลดราคา ตามร้านขายตั๋วต่างๆ ที่สถานีโตเกียว
  • ไปกินซ่าเดินดูถนนเล่นๆ

 

เที่ยวโตเกียว-14

แต่ในความเป็นจริง พอไปถึงสถานีโตเกียวปุ๊บ   มีความรู้สึกเหมือนหลงอยู่ในกระแสน้ำตกในป่า

เคยไปฮ่องกง   กับสิงคโปร์   ก็เคยงงเป็นไก่ตาแตกไปแล้ว

มาถึงนี่ถึงกับเอ๋อไปเลย   เพราะป้ายนู่นนี่มันเยอะไปหมด

ผู้คนก็เดินกันขวักไขว่ไม่รู้จะรีบไปไหน   คนเยอะอย่างกับรังมดถูกน้ำท่วม


เที่ยวโตเกียว-13

ดังนั้น แผนที่เตรียมไว้  จึงล้มไม่เป็นท่า   เพราะมัวเดินหาทางออกอยู่

คิดดูแค่หาทางออกยังมึนเลย   เพราะสถานีรถไฟโตเกียว  เป็นสถานีที่ใหญ่ที่สุดในโตเกียว

เราว่าใหญ่ที่สุดในโลก็ว่าได้นะ ใหญ่อย่างกับพระราชวังแวร์ซาย  แค่ทางออกยังหาไม่เจอเลยคิดดู


เที่ยวโตเกียว-15

ก็เลยคิดว่า เดินๆออกไปให้พ้นสถานีไปก่อน  ไปเจออากาศข้างนอกก่อนค่อยว่ากัน

เป้าหมายตอนนั้นคือ  เดินหาตั๋วดิสนี่ย์ลดราคา 

เดินไปตามถนนไปเรื่อยๆ  ก็ไม่มีวี่แววของร้านคนธรรมดาเลย

มีแต่ตึกสูงๆขายของพวกไฮโซ


เที่ยวโตเกียว-12

เดินวนไปวนมา  ที่ทำบ่อยเลยคือ เดินตามคนหมู่มาก 

เช่นเจอทางแยกไม่รู้ไปทางไหน  เห็นคนส่วนใหญ่เดินไปทางไหน  เราก็เดินตามไป

ได้ผลบ้าง   ไม่ได้ผลบ้าง  เพราะบางที เดินตามคนไป ดันเดินกลับเข้าสถานีรถไฟฟ้าซะงั้น

เดินอยู่นานทีเดียว  น่าจะเป็นชั่วโมงเลย  ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วด้วย

เราเลยตัดสินใจไม่เดินหาแล้ว


สรุปว่า

  • พระราชวังอิมพีเรียล ก็ไม่ได้ไป
  • ตั๋วดิสนี่ย์ ก็ไม่ได้
  • กินซ่า  ก็ไม่ได้ไป

 

ปรึกษากันว่าไปไหนกันดี   ก็ตกลงว่าไป ueno ดีกว่า  เพราะไม่ไกลจากที่พัก


 

แล้วก็เหมือนธรรมเนียมรับน้องใหม่ ที่ต้องหลงได้ทุกที่ 

แต่ครั้งนี้หลงไม่นาน  เพราะใช้วิธีเดินตามคนส่วนใหญ่  

จริงๆแล้วการหลง  ไม่ได้ทำให้การเที่ยวของเราหมดสนุกเลย  

แต่กลับเป็นการเพิ่มรสชาติการเดินทาง    เรามาเที่ยว มาดูสถานที่ที่แตกต่างจากที่เคยเห็น

การหลงก็แค่การไปผิดทาง   ตามที่ตั้งไว้แค่นั้นเอง  

เราก็ได้ดูทางอื่นๆไปด้วย   เห็นในสิ่งที่คนไม่หลงไม่เห็น (ปลอบใจตัวเอง)


เที่ยวโตเกียว-17
ร้านขายตั๋วลดราคา

 

แต่เดินไปเดินมา ก็มาเจอร้านที่ขายตั๋วลดราคา  ที่แถวสถานีUenoนี้ด้วย  

แต่ปิดไปหมดแล้ว  แต่หน้าร้านมีเครื่องให้หยอดเหรียญซื้อตั๋วได้ 

แต่เป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหมด  เราจึงมองคนข้างหน้าว่าเขาทำยังไง 

แต่ก็ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี  เลยขอให้คนข้างหน้า  ช่วยหาตั๋วดิสนี่่ย์ให้หน่อย


ว่าแต่คนญี่ปุ่น เขาถูกสั่งสอนกันมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่าไม่ทราบ

เพราะทุกคนที่เราถาม  เขาจะแสดงความกระตือรือร้น  ที่อยากจะช่วยเราเต็มที่

ไม่มีใครแสดงถึงความอาย  ไม่กล้าคุยกับคนต่างชาติ   ต่างภาษา   หรือปัดมือแล้วเดินหนี

หรือทำเป็นไม่เห็น  ไม่ได้ยิน   เหมือนประเทศไหนสักประเทศนี้แหล่ะ

ประทับใจเรื่องนี้มากๆเลย


ผู้ชายคนที่เราขอความช่วยเหลือจากเขา  ใส่ชุดสูทสีดำ  เหมือนคนทำงานทั่วไป

ก็พยายามหาให้เรานะ   แต่เขาบอกว่ามันไม่มี  

แล้วก็ทำท่าหน้าตาดูเสียใจกว่าเราเสียอีก  

แล้วก็ยืนเหมือนคิดพักนึง   แล้วทำท่านึกขึ้นได้  แบบปิ๊งขึ้นมา


อารมณ์เหมือนในซีรี่ย์ญี่ปุ่นที่เคยดูเลยอ่ะ   เขาจะออกท่าทางแบบกระตือรือร้น

ไม่เก็บความรู้สึก   ดูจริงใจดี  บุคคลิกของเขาตอนเราขอความช่วยเหลือ

ช่างต่างจากตอนที่เขาเดินคนเดียว   หรือภาพที่ในสถานนีรถไฟ หรือตามท้องถนน

ที่มีแต่ชายชุดดำ  หน้าเฉยๆ เร่งรีบเหมือนหุ่นยนต์ 

พอเข้าไปถามปุ๊บเหมือนวิญญาณนักบริการเข้าสิง


เที่ยวโตเกียว-19
ย่าน Ameyoko

เขาก็ค่อยๆพูดเป็นภาษาอังกฤษ   เลยรู้ว่าเขาก็พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เหมือนเราแหละ

เหมือนตอนที่เรานึกคำภาษาอังกฤษ  left ๆ  right ๆ  ทำมือทำทาง

ให้เราเข้าใจว่า ไปทางนั้นสิ จะมีอีกร้านนึงลองไปดู  ช่างใจดีจริงๆ 

ถ้าพิมพ์เป็นภาษาญี่ปุ่นได้   แล้วให้คนญี่ปุ่นมาอ่านได้  ก็ให้รับรู้ด้วยว่า

เราชื่นชมคนในประเทศญี่ปุ่นจริงๆ


เที่ยวโตเกียว-18
ร้านค้าแถวนั้นขายของราคาถูกๆทั้งนั้นเลย

 

แต่ในที่สุด  ก็ไม่ได้ตั๋วดิสนี่ย์  ที่อุตส่าห์ตามล่าอยู่ดี  จริงๆแล้วมันก็ลดไม่เท่าไหร่หรอก

แค่อยากทำเควสให้สำเร็จ   เหมือนในเกมส์แค่นั้นเอง  ว่าได้ลดราคา ไม่กี่ร้อยก็ยังดี


หลังจากนั้น ก็เดินไปเรื่อยๆ  ไม่รู้ และก็ไม่จำเป็นต้องรู้ว่า  เรากำลังเดินอยู่ถนนอะไร

แผนของเราตอนนั้นคือไม่มีแผน   เดินเล่นเรื่อยๆ   ดูของที่ไม่เคยเห็น


ดูผู้คนที่แตกต่างจากเรา   จริงๆก็ไม่ต่างเท่าไหร่  ดูร้านค้า  ดูถนนที่สะอาด  เป็นระเบียบ  แต่ดูมีชีวิตชีวา

ร้านที่ชอบเดินเข้าคือ ร้านขนม    อย่างมีร้านนึงขายขนม  เต้าหู้  ของแห้ง

น่าจะเป็นแฟรนซ์ชาย  เพราะเห็นหลายที่แล้ว   ของในร้านส่วนใหญ่จะเป็นราคา 210 เยน

เราเลยเรียกร้านนี้ว่า ร้าน 210เยน


เที่ยวโตเกียว-16
โมจิชาเขียว

อย่างโมจิชาเขียว ที่กินที่ยามาซากิที่ไทย   กล่องละ 40 บาท  มี 4ลูก

ที่นี่ 210 เยน ตกประมาณ 67 บาท มี 6 ลูก   ก็ถือว่าราคาพอๆกัน

แต่รสชาติอร่อยกว่าเยอะเลย   ส่วนร้านอาหารซึ่งมีเยอะมาก

เราไม่ค่อยได้เข้า เพราะราคาแพง  แล้วก็กินอิ่มมาแล้วที่โยชิโนยะ ข้างๆโรงแรม


ได้เวลากลับแล้ว  เพราะต้องรีบนอนพักให้เต็มที่  หลังจากผจญชะตากรรม อันโหดร้ายที่ปักกิ่งมา

แล้วพรุ่งนี้เช้าก็ต้องรีบตื่นไป ดิสนี่ย์แลนด์ด้วย 

พรุ่งนี้  และวันต่อๆไป  ก็จะได้เจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดอะไรอีกน้า


 

สรุปค่ากินวันนี้

  • ข้าวราดแกงกะหรี่ที่โยชิโนยะ 2คน 660 เยน
  • ขนมที่ตลาดอเมโยโกะ 578 เยน
  • ชานมขวดเล็ก 48 เยน
  • ขนมปังที่แฟมมิลี่มาร์ทเก็บไปกินที่ดิสนี่ย์แลนด์พรุ่งนี้ 492 เยน

รวมรีวิวเที่ยวโตเกียวทุกตอน

สวัสดีค่ะ GoNoGuide มีเป้าหมายที่จะให้ข้อมูลท่องเที่ยวและวีซ่า อย่างเต็มที่ในทุกเรื่องที่เรารู้ เพื่อนๆที่ต้องการสนับสนุนเรา สามารถทำได้ดังนี้

  • เลือกบริการที่ต้องการสนับสนุนเรา
  • GoNoGuide จะได้รับค่าคอมมิชชั่นเล็กๆน้อยๆ โดยที่เพื่อนๆไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่ม สำหรับลิงค์แนะนำโรงแรม เครื่องบิน และประกันต่างๆ
  • กดติดตามช่อง Youtube และ Facebook GoNoGuide

ขอขอบคุณที่สละเวลาอ่านค่ะ


ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.